لباس ایرانی ، به شکوه گذشته و زیبایی امروز

*لباس هایی را که طراحی می کنید هزینه زیادی دارد، این تامین هزینه چگونه صورت می گیرد؟
17 سال از عمر گرانبهای خود را برای ایران صرف کرده ام و یک ریال هم از جایی حمایت نشدم و همه را از جیب خودم هزینه کردم.
من عتیقه های بسیار زیادی داشتم که همه را برای رسیدن به هدفم فروختم . من یک مجموعه دار بودم و کلکسیونی از عتیقه های گرانبها را در دست داشتم ولی هدف لباس ایرانی و شناساندن و جا انداختن آن در ایران به قدری برایم ارزشمند بود که از همه اینها گذاشته ام و بقیه عتیقه هایم را گذاشته ام که با اولین حراج، همه را به فروش برسانم.
مجله ای را هم که قرار است منتشر کنم مجله فرهنگی است و مد را از زمانی که به ایران آمد تا حال حاضر که به شکل و شمایل کنونی در آمده است، بررسی خواهم کرد.
باید اینها را می گفتم تا مردم اطلاع داشته باشند من از دولت های گذشته و کنونی کمکی دریافت نکرده ام و اصولا سیاسی نیستم. من برای جوانان این مرز و بوم کار می کنم تا بتوانم حرکتی انجام دهم که از این دانشجویانی که برای لباس ایرانی طرح ارائه می دهند، حمایت شود. همه تلاشم این است که راهی باز کنم برای جوانان و برای همه فارغ التحصیلانی که ایده پردازند ولی به حرفه ای غیر از آنچه تحصیل کرده اند، می پردازند.

*چگونه می توان لباس ایرانی را مد کرد؟
چشم ها هنوز به این نوع لباس هایی که من طراحی می کنم، عادت نکرده اند. بنا بر این باید کاری کرد تا چشم ها به لباس ها و انواع پوشش ها عادت کنند یعنی باید فرهنگ سازی شود. وقتی جوانان، گذشته خود را بدانند یقین دارم به سمت این لباس ها گرایش پیدا خواهند کرد و این امر فقط با حمایت مسئولان امکانپذیر است و بس . علت این که جوانان ما علاقه ای به لباس های ایرانی ندارند یا به این موضوع نمی پردازند برای این است که تبلیغات و اطلاع رسانی، لباس ایرانی را مد می کند . هر کسی که گذشته خود را نشناسد به آن مملکت تعلق ندارد و ما هیچ کدام از گذشته خود خبر نداریم. در سالن اجلاس سران کنفرانس بود، من برای 15 ،16 تا از خانم هایی که به عنوان مهماندار در سالن اجلاس ما حضور داشتند لباس ایرانی مدرن طراحی کرده بودم ؛ مسئولان بلند مرتبه خودمان سوال می کردند این خانم ها اهل کجا هستند؟ همه باید در این خصوص مطالعه کنیم، همیشه نفی کردن همه کارها کار درستی نیست. با مطالعه و اندیشه می توان کارهای بزرگ انجام داد. من تمام تلاشم را در طول 17سال از زندگی ام به این اختصاص دادم که لباس ایرانی را با سنت و نیاکانم تلفیق و به جهان معرفی کنم .

*منظور از لباس ایرانی چیست و چه ویژگی هایی دارد؟
پوشیدگی و داشتن انواع طرح های مختلف اقلیمی از هر شهرستانی، مهم ترین ویژگی لباس ایرانی است. اگر شما به هر کدام از روستاهای ایران وارد شوید طرح و ایده ای خاص دیده می شود که در هیچ کجای دنیا چنین امکانی نداریم، اما ما را در دنیا نمی شناسند. به نظر من مسئولان فرهنگی بیشترین مسئولیت را در این زمینه دارند. این نکته را نیز بگویم، آن لباس هایی که در شهرستان های مختلف می پوشند و به لباس محلی معروف است، آن لباس ایرانی که مد نظر من است، نیست. آن لباس ها، لباس اقوام ایرانی است و برای زمان حال نیست. آن لباس ها قبل از دوران پهلوی هم به همین صورت وجود داشته است. ما در حال گذر از تاریخ هستیم، اما لباس هایمان یا به همان سبک قدیم باقی مانده یا به تقلید از اروپایی ها برای لباس ایده پردازی می کنیم.
به واسطه حکومت های مستبد شاهنشاهی به موضوع لباس ایرانی توجهی نشده و بعد از انقلاب هم جنگ تحمیلی را داشتیم که باز موضوع لباس ایرانی موضوع اولویت داری نبوده که به آن پرداخته شود بنابراین این موضوع مغفول مانده است . اما الان زمانش فرا رسیده و مسئولان کم کم قصد دارند به آن بپردازند.
لباس سنتی ما در حال حاضر و برای زندگی امروزی قابل استفاده نیست، مثلا با لباسی که 18 متر دامن دارد نمی توان در خیابان های تهران راه رفت یا سوار تاکسی شد یا … بنابراین لازم است آن لباس ها به موزه بروند تا ما تاریخ نیا کانمان را به رخ دنیا بکشیم. ولی الان نیاز داریم به این که لباس هایی را طراحی کنیم که ضمن این-که راحتی و آرامش و متانت را به همراه دارند، بتوانیم آنها را به جهانیان معرفی کنیم. هیچ زن برجسته ای وجود ندارد که لباس برهنه بپوشد بنابراین لباس های ایرانی ها برای زنان برجسته جهان قابل استفاده خواهد بود. جایزه ای که من از پارلمان ایتالیا گرفتم برای این بود که توانستم پوشیدگی را به جای عریانی مد کنم، پس پوشیدگی منافاتی با زیبایی ندارد.

* تاکنون تلاش های شما برای مد و لباس ایرانی چه تاثیراتی داشته است؟
اگر الان همه ما ویترین های رنگی را در جامعه می بینیم درصدی از آن به خاطر همین تلاش های من است و فکر نمی کنم کسی آن را کتمان کند. من از سال 70 زمانی که کسی اصلا به موضوع رنگ بندی های شاد و لباس ایرانی توجهی نداشت فعالیت های خود را در این زمینه آغاز کردم.
زمانی که فرزندان ایران در دبستان، راهنمایی و دبیرستان لباس های قهوه ای، مشکی، طوسی و سورمه ای می پوشیدند من در سال 73 در دانشگاه سوره برای تمام بچه های دبستانی لباس های رنگی آماده کردم و نمایشگاه گذاشتم.
اگر الان همه می بینید رنگ به اجتماع آمده درصدی از آن حاصل تلاش های مستمر من بوده است و خوشبختانه الان دارد بیش از گذشته رونق می گیرد.

منبع: saramode.ir